Είχαμε την ευκαιρία να δούμε διαφορετικές εκφάνσεις του Ξινόμαυρου και πώς αυτό εξελίσσεται μέσα στο χρόνο, αλλά και πως οι μέθοδοι οινοποίησης και τα χαρακτηριστικά της κάθε χρονιάς επηρεάζουν το ύφος του κρασιού.
Το Ξινόμαυρο είναι μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες του Ελληνικού κρασιού και είναι μία ποικιλία στην οποία ο ιδρυτής του κτήματος κ. Γιάννης Μπουτάρης έχει επενδύσει πολύ και ομολογουμένως την οινοποιεί με μεγάλη επιτυχία και μεράκι εδώ και πολλά χρόνια.
Από τις πιο μοντέρνες ετικέτες των τελευταίων ετών με το πολύ φρούτο και την απίστευτη ένταση αρωμάτων στόματος, προσωπικά με εντυπωσίασε η εσοδεία του 2005. Έντονα αρωματική, νεύρο και δύναμη στο στόμα, με μία λιπαρότητα που έδενε τέλεια με τις οξύτητες του ξινόμαυρου κ τις καλό-δομημένες τανίνες, ανεπιφύλακτα το συστήνω και προτείνω να φυλάξετε κάποιες φιάλες για τα επόμενα 5 ή και 10 χρόνια.
Συνεχίζοντας το ταξίδι στο χρόνο προς τα πίσω... παρατηρήσαμε μία πιο κλασσική προσέγγιση με λιγότερο έντονο χρώμα και μικρότερη παρουσία φρούτου, καθώς τα αρώματα της ντομάτας και της ελιάς ήταν σε πρώτο πλάνο, ενώ στο στόμα οι δυνατές οξύτητες μας υπενθύμιζαν ότι το κρασί αυτό αν και 10ετίς ή και παραπάνω.. έχει δρόμο μπροστά του. Μεταξύ των παλαιότερων ετικετών μου άρεσε ιδιαίτερα η εσοδεία 1999 Single Vineyard, απίστευτα ντελικάτη, αρώματα λιαστής ντομάτας, ελιάς και γλυκών μπαχαρικών τα οποία μεταφέρονταν και στο στόμα. Η οξύτητα και οι τανίνες πολύ καλά ενσωματωμένες αλλά τόσο δυνατές που δεν τις περιμένεις από ένα κρασί στο 12ο χρόνο ζωής του.. πραγματικά εξαιρετικό κρασί.
Να σημειώσω εδώ ότι όλες οι χρονιές ήταν πολύ καλές, και η κατάσταση των κρασιών επίσης, απλά ξεχώρισα τις 2 αυτές χρονιές ως τις πιο αρεστές στις δικές μου προτιμήσεις.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους κόπιασαν για αυτή την βραδιά και με ανυπομονησία αναμένω την επόμενη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου